Fabrikasyon / Fabric/ate
(Scroll down for English)
“Fabrikasyon”[1] sergisi Schneidertempel’i dönüştürürken, Gili Avissar, Stephanie Müller, Lisa Simpson ve işbirlikçilerinin işleri arasında paraleller çiziyor. Serginin sanatçılarını, farklı şekillerde kullandıkları ortak malzeme kumaş birleştiriyor. Mekana özgü bu yerleştirmeler, geç Osmanlı İmparatorluğu döneminde Eşkenaz Yahudi Terzi Loncası tarafından inşa ettirilen eski bir sinagog olan sergi mekanının tarihi ile diyaloğa giriyorlar.
Kumaş, Avissar’ın işlerinin ana malzemesidir. Sanatçı, sergi mekânlarında kumaştan büyük ebatlı yerleştirmeler gerçekleştiriyor. İnşa etmek, içinde yaşamak ve dönüştürmek için yerler olarak algıladığı sabitlenmemiş ortamlar yaratma pratiğinin merkezinde göçebeliğin varoluşsal durumu yer alıyor. Avissar sergide bir çadır yerleştirmesi ve Beeri Tree ve Beeri Talk videolarından oluşan ‘Resident’ (Yerleşik) (2014) adlı işini tekrar ele alıyor. Bu iş ilk olarak, sanatçının galeri alanında bir ay boyunca sergisini oluşturmak için yaşadığı Kibbutz Beeri Gallery’de sergilenmiş. Beeri Tree videosunda Kibbutz ve yakındaki şehir Gazze’nin arka plandaki görüntüsü arasındaki ağaç ve Avissar’ın işi kurmak için yaptığı sonu gelmeyen başarısız denemeleri görülüyor. İkinci video Beeri Talk ise Avissar’ın, onun sanatsal saiklerini sorgulayan bir Kibbutz üyesi ile yaptığı sohbetin kaydından oluşuyor..
Lisa Simpson kıyafetlerden heykelsi giysiler üreterek batılı tüketim alışkanlıklarını sorguluyor. Simpson dikiş makinesini solo ve grup performanslarında müzikal enstrüman olarak kullanarak, müzik kompozisyon öğretisinde sıkça kullanılan özgür doğaçlama ve belirsiz konseptlere dayanan yumuşak heykellerini yaratıyor. Sanatçı Schneidertempel’de Vancouver, Curitiba, Berlin, London, ve şimdi de İstanbul gibi şehirlerde büyüyerek oluşan Gezgin Elastik Ağ adlı işini kurdu. Ağ mekana bağlı olarak gerek önceki performanslarda ortaya çıkmış giysiler gerekse her şehirde toplanmış malzemelerden mekanda oluşturulmuş heykeller ile kendini şekillendiriyor ve genişletiyor. Tek bir ipin çekilmesi ile harekete geçebilen ağ, izleyiciyi dokunarak ve oynayarak mekanı hareketlendirmeye davet ediyor. Sarıp sarmalayan kendi köşesinde bir ses heykeli, açılış gecesindeki performansın kaydını çalıyor.
İnsanlar ne işe yararlar? Bizi korkutan nedir? Stephanie Müller mekana özgü stratejilere şiddetli bir aşk besliyor. Müller Almanya’da insanların çifte standartlarını ve kendini çevreleyen tekinsizlikleri sorguluyor. Sergi için hazırladığı işinin ismi Dikkatli Taşıyın: Özgürlük Hanım mangal yapıyor, kaktüs bahçesi ödül elbiseleri giymiş, kurallar oyunun kendisi değildir – hiçbir şey halının altına süpürülmeyecek. İş ismini kırılabilecek veya tehlikeli malzeme içeren kutuların üzerine basılmış olan ibareden alıyor. Müller’in yerleştirmesi güvensizlikler, eksik yönler ve tereddütlerin doğurduğu kırılganlık ve sıkıntı ile onurlu ve aynı zamanda da gerçeküstü bir şekilde baş etmeyi deniyor. Sanatçının işleri Münih’te yaşayan ressam ve sinemacı Klaus Erich Dietl ile işbirlikleri de içeriyor. Müller Gili Avissar ve Lisa Simpson’un yerleştirmeleri ile ilişki kurmaya da çalışıyor. Nedir at gözlüklerimizi çıkartmamıza sebep olan?
Serginin açılış performansında, Lisa Simpson ve Stephanie Müller’in Amfilenmiş Dikiş Makinaları ikilisine Şevket Akıncı gitarı, yazar Defne Sandalcı’da metin okuması, Klaus Erich Dietl ve Kaya Hacaloğlu da görselleri ile katıldılar.
Bu sergi, 2017’de 40. yılını kutlayan Mazars Denge’nin ana sponsorluğunda gerçekleştiriliyor. Ayrıca İsrail İstanbul Büyükelçiliği, Münih Kültür Ofisi, European Cultural Foundation’ın Compagnia di San Paolo destekli STEP seyahat fonu ve Alberto Cimetta seyahat fonu ‘Fabrikasyon’ sergi sanatçılarının seyahat bütçelerini sağladılar.
[1] ] Fabric/ate ismi, İngilizce Fabric (Kumaş) kelimesiyle, Fabricate kelimesi arasında bir kelime oyuna vurgu yapıyor. Fabricate, sadece fabrikasyon anlamına gelmiyor, ayrıca uydurmak, yaratmak anlamına da geliyor. Giyim üzerinden yaratılan ya da uydurulan kimliklere de gönderme nedeniyle sergi adı Fabricate olarak belirlendi. Bu vurguya tam karışlayacak bir Türkçe isim olmadığı için de sergi adının Fabrikasyon olmasına karar verildi.
Gili Avissar
1980 Hayfa doğumlu Gili Avissar, farklı disiplinlerde işler üreten bir sanatçı, Tel Aviv’de yaşıyor. Gili Avissar’ın farklı teknikleri kullanarak ürettiği işleri, sürekli değişen alanlar yaratıyor. Avissar, işlerinin fiziksel olarak bir parçası oluyor: video işlerinde boyanın içinde yuvarlanıyor, kendi kumaş heykellerini giyiyor ve kendi yarattığı maskeleri takıyor. Her yeni iş, bir önceki iş ile bağlantılı ve bir önceki işten malzemeleri de yeniden kullanarak, renkleri yeniden keşfediyor, nesneleri yeniden şekillendirip, başlangıç ve bitiş döngüsüne vurgu yapıyor. Bu döngü de Avissar, mütemadiyen kendini belgeleyerek, kendi atölyesinde çektiği videolar ile sadece kendi estetik manifestosunu öne sürmüyor, yanı sıra geçiciliği de kayıt altına almış oluyor. Sanatçının video işleri, onun mahrem dünyasına geçişi sağlayan kapı görevi görüyor ve izleyiciyi sanatçının metodolojisiyle de buluşturuyor. Bu bağlamda Avissar’ın videoları, Video Art fikrine de meydan okuyor, elbette sanatçının amacı video sanatını yeniden tanımlamak değil; ama Avissar’ın videoları, sanatçının gerçek pratiğini gözler önüne sürebildiği bir mecra oluyor. Avissar’ın video külliyatında, sanatın her türlü medyasını kullandığı görülüyor: bazen heykelin doğasıyla özdeşleşiyor, kimi zaman sanatçının performatif karakterini ortaya çıkartıyor, kimi zaman resim, kimi zaman da büyük ebatlı yerleştirmeleri videolarında görüyoruz. Avissar’ın işlerinde ilk etapta görülen dönüştürücü pratiğin ötesinde, sanatçının işlerinde kavramsal ve maddesel anlatıların birleşmesi önemli bir rol oynuyor.
Stephanie Müller
Stephanie Müller deney yapma ve doğaçlama şevkiyle dolu bir görsel sanatçı ve sosyal bilimci. Sanatçı; iletişim bilimleri, sosyoloji ve psikoloji alanlarında yüksek lisansını tamamladı. (LMU Münih) ve ayrıca sanat ve terapi alanında Münih Sanat Akademisi’nde eğitim aldı. Eğitimi sırasında tekstil ve medya sanatını bir araya getiren rag*treasure projesini kurdu. Oxford’da yaşayan şarkı yazarı Laura Melis Theis ile birlikte deneysel müzik grubu beißpony’i kurdu. 2013 Ekim ayında Chicks on Speed müzik şirketinden de çıkış albümü yayınlandı.
Sanat projelerinin yanı sıra Stephanie Müller üniversitede misafir öğretim görevlisi olarak çalışıyor. 2014 yılından beri Salzburg Üniversitesi ve Mozarteum himayesi altındaki ‘Making Art – Taking Part’ (Sanat Yapmak – Yer Almak) araştırma projesinde yer alıyor.
Müller, New York’ta Sidewalk Cafe’de, Roma’da Cineclub Detour’da, Vienna’da Museumquartier’de ve Kunsthalle Schirn’in (Frankfurt a. Main) davetiyle Karlsruhe’deki ZKM’de ses performansları gerçekleştirdi. Klaus Erich Dietl ile birlikte yönettikleri uzun metrajlı film ‘The Mouth – Our Ultimate Prison’ (Ağız – Bizim Nihai Hapishanemiz) filminin prömiyeri Temmuz 2017’de Münih’teki Lenbachhaus’ta gerçekleştirildi.
Diyalog, Müller’in sanatsal ve araştırma projelerinin en önemli parçasıdır. Sanatçı, İngiliz Sanat Konseyi ve Goethe Enstitüsü gibi kurumlar tarafından destekli uluslararası sanatsal değişim projelerine katıldı. Antwerp (Belçika), Austin (Teksas, ABD), Lviv ve Kiev ( Ukrayna), Cakarta (Endonezya)’da misafir sanatçı programlarına katıldı. Şu an da Müller, iş birliği yaptığı Klaus Erich Dietl ile birlikte BE Festivali kapsamında, Avrupalı misafir sanatçı statüsüyle Birmingham’dadır.
www.flachware.de/stephanie-mueller
Lisa Simpson
Lisa Simpson sanatçı, müzisyen ve terzi.
Sanatçı 2003 yılından beri mikrofonlanmış ve enstrümana dönüştürülmüş dikiş makinesi ile ses performansları yapıyor. Gün içerisinde, sanatçı istenmeyen kıyafetlerle uğraşıyor, onları kesip biçiyor ve yeniden giyilebilir formlara sokuyor. Gece ise dikiş makinesiyle başka müzisyenlerle buluşuyor ve Lisa dikiş makinesinin sesi ve ritmiyle diğer müzisyenlerle birlikte doğaçlıyor. Sanatçının dikiş makinesi mikrofonlanarak bir müzik aletine, eski kıyafetler ise giyilebilir heykellere dönüşüyor.
Sanatçı, Tuiuti do Paraná Üniversitesi’nde güzel sanatlar alanında lisans eğitimini tamamladı. Sonrasında Emily Carr üniversitesinde uygulamalı sanatlar yüksek lisans eğitimini sanat ve tasarım alanında yaptı. Sanatçı yaratım sürecinde dikiş makinesinin performatifliğine odaklanırken, izleyici katılımının ilham kaynağına dönüşmesine de önem veriyor. Simpson, insanların gardıroplarını dönüştürürken, günümüz tüketim alışkanlıklarını sorguluyor ve moda endüstrisinin sürdürülebilirliğini tartışıyor. Sanatçı; Vancouver Art Galeri, Berlin Performans Ayı, Bimhuis (Amsterdam), Curitiba Moda Haftası gibi uluslararası platformda performanslar gerçekleştirdi. 2014 yılında, ‘What’s the Deal’ (Neler Oluyor?) Avrupa projesi kapsamında, Münih’teki Villa Waldberta’ta misafir sanatçı programına katıldı.
http://musicalsewing.blogspot.com.tr/
(English version)
The exhibition ‘Fabric/ate’ transforms Schneidertempel, drawing parallels between works by Gili Avissar, Stephanie Müller, Lisa Simpson, and their collaborators. What ties the exhibiting artists together is their diverse use of cloth as medium, each presenting their own site-specific installation created in dialogue with the history of the venue hosting them, a former Synagogue built by the Ashkenazi Jewish Tailor-Guild during the late Ottoman Empire.
Fabric is the key material in Avissar’s work, as he creates large-scale installations in exhibition venues. The existential state of nomadism is key to his practice of creating unfixed environments that he perceives as places to build, reside in, and transform. In this exhibition Avissar is revisiting his work Resident (2014), composed by a tent installation and the videos Beeri Tree and Beeri Talk. The work was first shown in Kibbutz Beeri Galley, where Avissar was living and working in the gallery space for one month creating the exhibition. In the video Beeri Tree one can see the tree between the Kibbutz and the nearby city Gaza in the background, as Avissar continuously tries to install the work but fails. The second video titled Beeri Talk, Avissar recorded a conversation with one Kibbutz member questioning Avissar’s artistic motives.
Lisa Simpson reworks clothing into sculptural garments as a way of questioning current western consumption habits. Simpson uses the sewing machine as a musical instrument in both solo and collaborative performances, creating her soft sculptures based on improvisation and indeterminate concepts often studied in musical composition. At Schneidertempel she installed her Travelling Elastic Web, a work that has grown in cities such as Vancouver, Curitiba, Berlin, London, and now Istanbul. The web shapes and expands itself depending on each venue, holding both garments created during previous performances, as well as sculptures made in site from collected materials from each city. The viewer is encouraged to touch and play with the web to activate the space, as pulling one string will make the whole structure move. In her immersive corner, a sound sculpture plays the recording of the opening night performance.
What are people for? What are we afraid of? Stephanie Müller has a fierce love for site-specific strategies. In Germany she investigates people’s double standards, the uncanny aspects of her surroundings. For the exhibition she prepared her new piece Handle With Care: Miss Liberty is having a barbecue, the cactus garden is dressed up in trophy gowns, the rules are not the game – nothing is swept under the carpet. The title refers to the claim that is often printed on packages with fragile or dangerous content. In a dignified and at the same time surrealistic manner, Müller’s installation tries to deal with the fragility and discomfort that comes along with insecurities, deficits, reservations. Her works reveal collaborations with Munich based painter and cinematographer Klaus Erich Dietl. She also tries to get in touch with the installations of Gili Avissar and Lisa Simpson. What makes us take off the blinkers?
The opening performance of the Duet of Amplified Sewing Machines by Lisa Simpson and Stephanie Müller was in collaboration with Şevket Akıncı on guitars, text by Defne Sandalcı and visuals by Klaus Erich Dietl and Kaya Hacaloğlu.
The exhibition is realized with the sponsorship of Mazars Denge, which also celebrates its 40th year in 2017. Consulate of General of Israel in Istanbul, Cultural Office of Munich, STEP travel grant from European Cultural Foundation with the support of Compagnia di San Paolo, and Alberto Cimetta Fund supported the travel of the artists for the exhibition.
Gili Avissar
Gili Avissar, a multi-disciplinary artist, was born in Haifa, 1980. He lives and works in Tel Aviv. Gili Avissar’s oeuvre extends across a wide range of media, essentially creating a space subject to constant change. It contains the sum total of contexts pertaining to the creation of objects and their animation in space. In many cases Avissar is physically involved in the work: he wallows in paint, wears his sculptures, and assumes self-created masks. Each work is akin to a link binding a past work with a future one in a cycle of deconstruction, processing and reinvention of colors, objects and shapes, thereby undermining notions of beginning and completion. Crucial to this perpetual cycle is Avissar’s constant self-documentation; studio-made videos that not only manifest his aesthetics in yet another media, but rather constitute as an exclusive evidence to temporary phases. Providing a slit to clandestine developments otherwise may not be seen, the videos are, in fact, the only gateway through which the viewer can experience the full spectrum of the artist’s innovation. In this sense, Avissar’s video works challenge the very notion of Video Art; they do not aim to accord the medium, but rather to serve as an intrinsic practice. Avissar’s video oeuvre can best be described as the sum of all media; in some cases it is characterized by a sculptural nature; other times it reflects the artist’s performative persona; it can serve as a pictorial frame or a component in a large-scale installation. What may be seen at first as a transformative practice, Avissar’s video works play a significant role in the unification of his conceptual and material narratives.
Stephanie Müller
Stephanie Müller is a visual artist and sociological researcher with a fierce love for experiments and improvisation. She has a master’s degree in communication science, sociology and psychology (LMU Munich) and postgraduate (art and therapy) at the Academy of Fine Arts in Munich. Still studying she launched her textile and media art project rag*treasure. Together with Laura Melis Theis, an Oxford based songwriter, she initiated the experimental band project beißpony. In October 2013 their debut album was released on Chicks On Speed Records.
Besides her art projects Stephanie Müller is engaged as a university and guest lecturer. Since 2014 Stephanie Müller is part of the research project Making Art – Taking Part! on the authority of the Mozarteum and the University of Salzburg.
Recent highlights include performances in New York (Sidewalk Cafe), at the Cineclub Detour in Rome, at the Museumsquartier in Vienna, an invitation by the Kunsthalle Schirn (Frankfurt a. Main) and a sound art performance at the ZKM Karlsruhe. And together with Klaus Erich Dietl she directed the collaborative full length feature film „The Mouth – Our Ultimate Prison“. It is premiered at the Lenbachhaus in Munich in July 2017.
Dialogue lies at heart of Müller’s art and research projects. She is part of a series of international art exchange projects supported by institutions such as the British Arts Council and the Goethe Institute. So far she had full stipend residencies in Antwerp (Belgium), Austin (Texas, USA), Lviv and Kiev (Ukraine), Jakarta (Indonesia). At the moment she is European artist in residence together with her collaborator Klaus Erich Dietl at the BE Festival in Birmingham.
www.flachware.de/stephanie-mueller
Lisa Simpson
Lisa Simpson is a sewing agent. She has been playing the Singer, a sewing machine, since 2003. In the daytime she tackles unwanted clothing, pins them down and cuts them up, transforming them into new wearable shapes. By nighttime, the Singer joins her fellow musicians and Lisa sews to the beat of the music, improvising on clothing based on rhythm and sound. The prepared sewing machine is amplified to become a musical instrument, and new sculptural garments are created from old clothes.
She has a Bachelor degree in Visual Arts from Universidade Tuiuti do Paraná, and a Master of Applied Arts Degree from Emily Carr University of Art and Design. Her research focuses on her exhibitions in progress, where the creative process is emphasized; the performativity of the act of sewing; and audience participation as the source of inspiration. By transforming wardrobes she is questioning contemporary consumption habits, bringing forth a discussion around the sustainability of the fashion industry. She can be found deep under a pile of commissions, or in an exhibition in progress somewhere around the world. Lisa has performed extensively on an international level, including at The Vancouver Art Gallery, the Month of Performance Art- Berlin, the Bimhuis Amsterdam, Curitiba Fashion Week, among others. In 2014 she was Artist in Residence at Villa Waldberta in Munich, invited by the EU project What’s the Deal.
Tuçe Erel 